ΠΡΟΒΛΕΨΗ του ΚΟΡΟΝΑΪΟΥ μέσα από το βιβλίο του ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΠΕΫ «Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ»

ΠΡΟΒΛΕΨΗ του ΚΟΡΟΝΑΪΟΥ μέσα από το βιβλίο του ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΠΕΫ 

«Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ»

Τα κείμενα των προφητειών είναι παρμένα από τα βιβλία

ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΠΕΫ: Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ

Σελίδες 155-157

Α’ Κυπριακή έκδοση ( ISBN 9963-8353-4-1) Ιουνίου 1999 

& 

ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΠΕΫ: Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ Πρώτη Επαλήθευση

Σελίδες 203-206

Ελληνική έκδοση (ISBN 960-14-0487-2) έτους 2001, Εκδοτικού Οίκου Α.Α.Λιβάνη.

 

ΑΡΡΩΣΤΕΙΑ ΠΙΟ ΦΡΙΚΤΗ ΚΙ’ ΑΠΟ ΤΟ ΑΙDS

Και είδα τον ουρανό να ανοίγει στα δύο σαν μια μεγάλη αυλαία θεάτρου και μέσα από το άνοιγμα της αυλαίας παρακολουθούσα την γη και την κίνηση της.  Κάποια στιγμή κατάλαβα μια δύναμη να με τραβάει σαν κυκλώνας και να με στροβιλίζει δεν μπορώ να προσδιορίσω το χρόνο που στροβιλιζόμουνα μέσα σ’ αυτό τον κυκλώνα με μια πρόχειρη εκτίμηση θα μπορούσα να προσδιορίσω πως αυτό είχε διαρκέσει δύο έως τρία λεπτά της ώρας.  Όταν ο κυκλώνας σταμάτησε βρέθηκα σε μια πόλη που οι άνθρωποι της έτρεχαν τυλιγμένοι με πρόχειρα ρούχα.  Τα πρόσωπα τους ήταν τραγικές φιγούρες κάτι μεταξύ πονεμένου και νεκρού.  Πλησίασα κάποιον και τον ρώτησα: 

-  Τι συμβαίνει σ’ αυτό εδώ τον τόπο;  Γιατί οι άνθρωποι έχουν αυτό το παρουσιαστικό;

Εκείνος τρόμαξε και άρχισε να ερευνά τον τόπο γύρω του.  Κοιτάζοντας δεξιά και αριστερά, μπροστά και πίσω του φαίνεται πως άκουγε μόνο την φωνή μου δεν έβλεπε το σώμα μου.  Τότε αναγκάστηκα να του ξαναμιλήσω και να του πω τα ίδια ακριβώς λόγια.  Κι’ εκείνος ξανακοίταξε ολόγυρα του σταυροκοπήθηκε και μου είπε:

-  Από που βγάζεις την φωνή σου;  Γιατί δεν βλέπω το σώμα σου;

Τότε κατάλαβα πως δεν είχα υλική υπόσταση αλλά μόνο πνευματική υπόσταση και φωνή.

Μην φοβάσαι του είπα άνθρωπος είμαι σαν και σένα. 

-     Όχι άνθρωπος δεν είσαι κάτι άλλο είσαι.  Μου είπε. 

-     Άνθρωπος είμαι τον διαβεβαίωσα. 

-     Αν είσαι άνθρωπος και δεν είσαι δαιμονικό θα ήθελα να μου πεις κάτι για να με διαβεβαιώσεις.  Και τότε θα σου απαντήσω σε ότι με ρώτησες. 

Αμέσως μέσα απ’ το μυαλό μου πέρασε ο δικαιολογημένος φόβος που είχε αυτός ο άνθρωπος.  Έτσι του είπα; 

-     Μην φοβάσαι θα σε κάνω να καταλάβεις μέσα από κάποιο αναμφισβήτητο όραμα προφήτη.  Και συνέχισα: 

-     Άγιος, Άγιος, Άγιος, Κύριος Σαβαώθ πλήρης ο ουρανός και η γη της δόξης αυτού.

Ο άνθρωπος ηρέμησε σχετικά και με ρώτησε: 

Τι θες να μάθεις;

Και του απήντησα:

Θέλω να μάθω γιατί οι άνθρωποι είναι άρρωστοι και με νεκρική μορφή.

Και μου απάντησε:

Δεν είναι μόνο η πόλη που έχει μολυνθεί.  Σε ολόκληρο τον πλανήτη πέρασε η μόλυνση.

- Μα πώς; Τον ερώτησα.  Πώς μολύνθηκε ολόκληρος ο κόσμος;  Ποια αρρώστια τον βαραίνει;  Ποιος προξένησε αυτή την αρρώστια;

- Από καιρό τώρα, μου είπε.  Οι άνθρωποι σ’ ολόκληρο τον πλανήτη προβληματίζονταν για τοξίνες, ιούς, βακίλους και διάφορες άλλες αλλοιώσεις που οι ερευνητές έβρισκαν πάνω στα τρόφιμα.  Όλοι διαβεβαίωναν πως οι άνθρωποι δεν διατρέχουν μεγάλο κίνδυνο για την υγεία τους.  Όμως οι συνδυασμοί μεταξύ των διαφόρων αρνητικών παραγόντων δημιούργησαν ισχυρούς ιούς, μικρόβια και αιτίες μικροβίων που πέρασαν μέσα στον ανθρώπινο οργανισμό και του προξένησαν μία κατάθλιψη βαθιά και στην συνέχεια μία εξάντληση του ανοσοποιητικό του συστήματος και έτσι είκοσι πέντε χρόνια μετά από την θανατηφόρα αρρώστια του AIDS που δημιουργήθηκε από ανθρώπινο λάθος,  μια σειρά από άλλα ανθρώπινα λάθη έφεραν αυτή την φοβερή, την πιο φοβερή αρρώστια που γνώρισε ο κόσμος από την δημιουργία του μέχρι σήμερα και η αρρώστια αυτή είναι ένας συνδυασμός λαθών και οικονομικών σκοπιμοτήτων.  Η αρρώστια αυτή λιώνει τον ανθρώπινο οργανισμό και ο θάνατος έρχεται αργός και τυραννικός. 

Η ΠΛΗΓΗ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΣΑΝ ΔΕΚΑΕΞΙ ΚΑΙ ΔΥΟ ΣΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΘΕΙΩΝ ΡΗΜΑΤΩΝ, ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΦΤΑ ΠΛΗΓΕΣ ΠΟΥ Ο ΘΕΟΣ ΘΑ ΕΞΑΠΛΩΣΕΙ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΓΗ. ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΑΠ’ ΑΥΤΕΣ.

(σημ. Οι αριθμοί δεκαέξι και δύο αφορούν το 16^ο κεφάλαιο παράγραφο 2 του βιβλίου της ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ: Καὶ ἀπῆλθεν ὁ πρῶτος καὶ ἐξέχεε τὴν φιάλην αὐτοῦ εἰς τὴν γῆν· καὶ ἐγένετο ἕλκος κακὸν καὶ πονηρὸν ἐπὶ τοὺς ἀνθρώπους τοὺς ἔχοντας τὸ χάραγμα τοῦ θηρίου καὶ τοὺς προσκυνοῦντας τῇ εἰκόνι αὐτοῦ). 

Κάποτε ήμουν πολύ αμαρτωλός και τώρα είμαι όμως λιγότερο από πριν.  Κάποτε αδικούσα τώρα προσπαθώ να εκμηδενίσω αυτή την τάση μου.  Ο χρόνος που μου απόμεινε για να ζήσω είναι μικρός και έτσι πρέπει μέσα σ’ αυτό το χρόνο να τακτοποιήσω πολλά θέματα να τα βάλω τουλάχιστο στην θέση τους.  Θα ήθελα και οι άλλοι άνθρωποι να κάνουν το ίδιο.  Τους το πρότεινα μα με χαρακτήρισαν «τρελό» μου είπαν να μην συσχετίζω κάποια ανθρώπινα σφάλματα με κάποιες αιτίες και ασθένειες, με νόμους και προφητείες.  Η άποψη μου όμως είναι διαφορετική.  Ο θάνατος συντομεύει τις μέρες της ζωής μας και η αιτία είναι τα πολλά σφάλματα και τα αμαρτήματα των ανθρώπων.  Πρέπει να είμαστε έτοιμοι για να αντιμετωπίσουμε την οργή και την τιμωρία Του ένα σκέλος της τιμωρίας ήρθε μ’ αυτή την φριχτή αρρώστια.  Τα πάντα είναι μολυσμένα. 

Η τεχνολογία αποδείχθηκε θανάσιμη πληγή για τον άνθρωπο και την ζωή του.  Μέχρι κάποιο σημείο μπορεί να του έδωσε κάποιες ανέσεις και προοπτικές απ’ εκεί όμως και πέρα του δημιούργησε δύο βαθιά ρήγματα στην υγεία του και στην καθημερινή του ζωή.  Καταρράκωσε την υγεία του το πιο πολύτιμο αγαθό του στέρησε, σ΄ αντάλλαγμα της τεχνικής υποστήριξης που του έδωσε.

Και ενώ μου έλεγε αυτά τα λόγια κάποιος πιο κάτω τον κοιτούσε απορημένα:

Με ποιο μιλάς του είπε.

Με τον εαυτό μου μιλώ του απάντησε.  Κάποτε ο άνθρωπος πρέπει να μιλά και με τον εαυτό του.

Μήπως θέλεις να σε βοηθήσω σε τίποτα τον ξαναρώτησε.

Όχι.  Σε ευχαριστώ. 

«Αληθείας φως, απόδειξις» (Πλούταρχος)